سفرنامه‌ی اولیاء چلبی سیاح عثمانی به ایران (۱۰۷۷ ۰ ۱۰۵۶ قمری - ۱۰۶۶۷ - ۱۹۴۶م). یکی از مهم ترین سفرنامه هایی که در نیمه دوم قرن یازدهم هجری/ قرن هفدهم میلادی، در جهان اسلام نوشته شده، سـیاحت نامه اولیاء چلبی (١٠٩٣- ١٠٢٠هـ.ق/١۶٨٢- ١۶١١م)، سیاح اهل عثمانی و ملقب به ابن بطوطه ترکها است. اولیاء در طی بیش از چهل سال مسافرت در سرزمین های قلمرو دولت عـثمانی و برخی مناطق خارج از سلطه آن، مشاهدات خود را در سیاحت نامه ای ده جلدی ثبت و ضبط کرده است. برخی محققان آن را با سفرنامه شاردن مقایسه کرده و برخی آن را مفصل ترین سفرنامه تاریخ اسلام و بلکه جـهان دانسته اند که مانند دایره المعارفی به موضوعات مختلف پرداخته و اطلاعات ارزشمندی به دست میدهد. اولیاء در تحریر مشاهداتش به توصیف عمومی شهرها، تحلیل معنی اسم شهرها، روایت تاریخچه شهرها، عادات و عرف سکنه و اهالی شهرها، زیارتگاهها، محصولات، خوردنیها، نوشیدنیها، مشاهدات عجیب و غریبش و زبان و مذهب اهالی شهرها پرداخته است.