دیوان شمس تبریزی شامل غزل‌ها، رباعی‌ها و ترجیع‌های جلال‌الدین محمد بلخی (مولانا) است. شمس‌الدین محمد پسر علی، معروف به شمس تبریزی (۵۸۲ - پس از ۶۴۵ هجری قمری)، صوفی مشهور سده هفتم هجری است که بیشتر به خاطر ارتباطش با مولانا شناخته می‌شود. مولانا دیوان غزل‌های خود را به نام کلیات شمس نامیده است. شمس تبریزی از تبریز بود و درباره محل دفن وی دو نظریه وجود دارد: یکی دفن در شهر خوی که شهرداری خوی در حال بازسازی محل است، و دیگری دفن در تبریز که از سوی پژوهشگران مردود است.

شمس اولین بار در سال ۶۴۲ هجری قمری به قونیه رفت و با مولانا دیدار کرد. به دلیل دشمنی مریدان مولانا با شمس، او ناگزیر قونیه را ترک کرد و دوباره در سال ۶۴۳ به قونیه بازگشت، اما بار دیگر مورد آزار قرار گرفت تا اینکه در سال ۶۴۵ برای آخرین بار از قونیه رفت و ناپدید شد. اطلاعات دقیقی درباره سرنوشت او در دست نیست.