اِی قِصِه دُو شاهزاده اَسته: «شاهزاده هُوشیار » دَ وسِیلِه اِدارِه جور کدونِ ماهیای کٹِه آیِنی که کار های عجِیب مُوکد و دَ مَملکت خُو دارایی بےحِساب میوُرد، بَلدِه خُو نام و مُقام دَ دِست اَوُرد. بِرار شی «شاهزاده ٹمبل » تَنها اسپِ چوبی ره که از یگ نجارِ ساده گِرِفتُد خوش دَشت، مگم امُو اسپ یگ اسپِ جادُویی بُود. امُو اسپ سوار خُو ره هرطرف مُوبُرد و اگه نِیَت سوار شی پاک مُوبُود، اُو ره دَ خاستِ دِل شی مِیرَسند. یگ روز شاهزاده ٹمبل قد اسپِ جادُویی خُو غَیب مُوشه و بَلدِه وختِ کَلو از خانه دُور مُوشه. اُو پیش
ازی که دَ خاستِ دِل خُو بِرسه و دُوباره خانه بییه، کارای کَلو عجِیب ره اَنجام مِیدیه. اِی یگی از کَلو قِصِه های عامیانه اَسته که دَ وسِیلِه اِدرِیس شاه نوِشته کُنِنده و معلمِ افغان جمع آوری شُده. اِی قِصه ها تَنها بَلدِه سرگرمی نییه، بَلکِه مهارتِ فِکر کدو و پَی بُردو ره دَ بَچکِیچا و آدمای کٹه رُشد مِیدیه و پگ مو ره کومَک مُونه تا دَ بارِه خودون خُو، اِنتخاب های خُو، هدف های خُو و دَ
باره زِندگی خُو باخبر شُنی.

اسپِ جادُویی (هزاره‌گی). نویسنده: ادریس شاه Idris Shah