نوشته‌ی حاضر، نقدی است از شاعر، نویسنده و ادیب نام‌آشنای کشور ما عبدالقیوم ملک‌زاد بر شعری «تاریکی» است. نویسنده در این مقاله از شاعر شعر تاریکی نام نمی‌برد و می‌نویسد که «... بل به این کار تنها به خاطر آن مبادرت کردم تا پای یک جستار ادبی در کسوت نقد به میان آید. . .». پس نیت نویسنده این بوده است تا به بهانه نقد یک شعر، باب گفتار ادبی‌یی را بکشاید و به همین سبب از «فضلای بزرگوار و اهل دانش» می‌خواهد تا «بدون حب و بغض شخصی یا گروهی. . . » به این مقاله بنگرند  تا «مجال و دامنه‌ی گفت‌وگوهای دوستان بین ارباب فضل و صاحب نظر بیشتر فراهم گردد.»