سه پژوهش در جامعه شناسی هنر پرودون، مارکس، پیکاسو اثر ماکس رافائل است. این کتاب توسط اکبر معصوم بیگی به زبان فارسی برگردانده شده و در سال ۱۳۷۹ هجری خورشیدی توسط انتشارات آگه در تهران به نشر رسیده است. ماكس رافائل شاگردِ هنرشناس و مورخ بزرگ هنر، هاينريش ولفلين بود و كتاب حاضر با همه‌‏ى فشردگى و پيچيدگى آن، يكى از بهترين درآمدها به انديشه‏‌ى رافائل است. مقاله‌‏ى نخست، «پرودون و جامعه‌‏شناسى هنر» نقدى است بر نظريه‌‏ى زيبايى‌‏شناختى پرودون، كه ضمن آن، او به توضيح ديدگاه‏‌هاى خود درباره‌‏ى نقش ويژه و كاركرد رابطه‌‏ى ميان قواى گوناگون انسان، ماهيت «ايده‌‏ى» هنرى، رابطه‏‌ى فرآورده‏‌ى ايدئولوژيك و تمايز ميان قلمروهاى هنر، علم و فلسفه مى‏‌پردازد. در مقاله‌‏ى دوم، «نظريه‏‌ى ماركسيستىِ هنر»، او اصول ماده‌‏باورى تاريخى را درباره‌‏ى آن‏چه در آن هنگام تازه‌‏ترين و پيشرفته‌‏ترين نمونه‌‏هاى هنر بود به كار مى‌‏بندد. در اين‏جا، علم، علم تاريخ و نقد هنرى در پيوند با يكديگر نظريه‌ه‏اى علمى پديد مى‏‌آورند كه در برابر آن نوع جامعه‌‏شناسى هنر كه از روش تاريخى و ديالكتيكى بى‏‌بهره است قرار مى‌‏گيرد. در مقاله‌‏ى سوم، «پيكاسو»، رافائل به بررسى چگونگى تكامل هنرى پيكاسو مى‌‏پردازد. در اين مقاله، او شرايط مادى و ايدئولوژيكى را كه بر پيكاسو تأثير گذاشته‌‏اند بررسى مى‏‌كند، و نشان مى‏‌دهد كه پيكاسو چگونه نسبت به اين شرايط واكنش نشان داده است.