طاغی کیست؟ انسانی که «نه» می گوید، اما «نه» گفتن او از سر انکار نفس نیست. او، چون به نفس خود بیندیشد، «آری» می گوید. برده ای که تمام عمر فرمان گزارده، به ناگاه در می یابد که نمی تواند از فرمان تازه ای اطاعت کند. منظور او از «نه» گفتن چیست؟
منظور از این است که مثلا «این وضع دیگر بیش از حد طولانی شده است.» یا «تا اینجا هر چه بود گذشت، اما دیگر بس است.» یا «این دیگر زیاده روی است.» و یا «مرزهایی هست که نباید از آنها گذر کرد.» به زبان دیگر، «نه»ی او وجود یک مرز را تصدیق می کند. در این باور طاغی که آن طرف دیگر دارد زیاده روی می کند، با اقتدار خود را بدون توجه به حقوق دیگران اعمال می کند، همین معنا نهفته است. او طغیان میکند، چون هم قاطعانه از تسلیم شدن به شرایطی که تحمل ناپذیرش می داند سرباز می زند و هم به گونه ای مبهم ایمان دارد که موضع أو توجیه پذیر است زیرا فکر می کند: «حق دارد که…، طغیان بدون این احساس که
طاغی، در جایی و به گونه ای حق دارد، نمی تواند روی دهد. بدین سان است که برده طاغی، همزمان آری و نه می گوید. او تصدیق می کند که….