اما این اثر بی شباهت به رمان جنایت و مکافات داستایوسکی نیست. مور سو شخصیت اصلی مرگ خوشت، مرد اقلیجی را به خاطر تصاحب اموالش به قتل می رساند تا به خوشبختی دست یابد. راسکلنیکوف شخصیت اصلی جنایت و مکافات هم پیرزنی را به خاطر تصاحب اموالش به قتل می رساند تا به خوشبختی دست یابد.
کامو در این اثر برخلاف بیگانه که نثری ساده و روان دارد، به دنبال سبک نوشتاری خاص بوده است. او در مرگ خوش به نوعی به هنرنمایی پرداخته و از همه می توانش در به کارگیری واژگان و جملات، حتا تصویرپردازی ، گفتارهای درونی و فلسفی استفاده کرده است….