نسیمی سرد با اجزای صورتم می‎رقصید و در ابریشم موهایم فرو می‎رفت، پاهای برهنه‎ام را چمنی سبز در آغوش داشت، رهایی تنها چیزی بود که مغزم می‎توانست احساسش کند، نفس عمیقی کشیدم ، با تمام وجودم می‎توانستم رایحه‎ی مدهوش‌کننده را احساس کنم، رایحه‎یی که ذهنم را منگ می‎کرد، نسیمی به اغواگری سایه‎ی خنک در فصل گرما با چنان ظرافتی در چمن اطرافم می‎لولید گویا در تلاش بود روحم را ببلعد و با خود به فرسنگ‌ها دورتر ببرد و در دل ناشناخته‌ها غرق کند. می‎توانستم ضربان قلبم را احساس کنم، زیباترین موسیقی که جسمم را به اشتیاق وا می‎داشت، می‎خواستم  پرواز کنم . . .