اتوم – اتوم کوچکترین واحد ماده است که حاوی تمام خواص همان ماده می باشد. در اکثر موارد یک اتوم متشکل از پروتون ها،‌ نیوترون ها و الکترون ها است. پروتون ها و نیوترون ها در مرکز اتوم که بنام هسته اتومیک یاد می شود یافت شده و الکترون در چهاراطراف مرکز هسته در حال حرکت است. الکترون ها در مسیرهایی که در حقیقت به نام مدار یاد می شود در حال چرخش به دور هسته اند. نمبر اتومی – نمبر اتومی یک اتوم مساوی به تعداد پروتون های همان اتوم است که در هسته اتوم موجود می باشد. اتوم ها می توانند دارای تعداد متفاوت نیوترون ها و الکترون ها باشند، درحالی که خواص و مشخصات اصلی همان اتوم را حفظ می دارند. هر چند اگر یک اتوم، پروتون را جذب می کند و یا پروتون خود را از دست می دهد،‌ در حقیقت نمبر اتومی آن تغییر نموده و یک اتوم کاملاً ‌جداگانه با مشخصات جدید را تشکیل می دهد. وزن اتومی – وزن اتومی یک اتوم در حقیقت سنجش و اندازه گیری کتله همان اتوم است، یعنی اینکه کتله اتومی چقدر است. وزن اتومی با جمع نمودن تعداد پرتون ها و نیوترون های همان اتوم محاسبه می شود. تمام کتله های اتومی یک عنصر در جدول دورانی عناصر نشان داده نمی شود ، به خاطری که اتوم ها می توانند نظر به تعداد نیوترون ها به اشکال متفاوت موجود باشند . هر وزن اتومی که برای یک عنصر گزارش و نشان داده می شود عبارت از وزن متوسط اشکال اتومی شناخته شده همان عنصر است. الکترون – الکترون عبارت از ذره ایست که دارای چارج منفی بوده و در اطراف هسته اتوم در مدار های معین می چرخد. یک الکترون مانند پروتون ذره چارج شده است. هرچند هردو دارای علایم مخالف اند اما برخلاف پروتون، ‌یک الکترون دارای وزن اتومی ناچیز است. به این معنی که وزن الکترون ها ناچیز بوده و هیچ گاه منحیث واحد های کتلوی اتومیک با مجموع وزن اتومی یک اتوم حساب نمی شوند. آیون – آيون به یک اتومی گفته می شود که دارای چارچ باشد. اتوم های خنثی یا بدون چارچ دارای تعداد مساوی پروتون ها و الکترون ها اند. اگرچه چارج این دو نوع ذره از نظر مقدار مساوی است،‌ اما از نظر علایم مخالف همدیگر اند و چارچ یک اتوم خنثی صفر است. زمانی که یک اتوم یک الکترون خود را از دست می دهد و یا یک الکترون به خود می گیرد،‌ تعادل چارچ های منفی و مثبت به حال خود باقی نمی مانند. الکترون های اضافی به یک آیون چارمنفی می دهد. اما اگر تعداد الکترون ها نسبت به تعداد پروتون های هسته یک اتوم کمتر باشند، ‌آیون چارچ مثبت را به خود می گیرد. ایزوتوپ – ایزوتوپ اتوم ها،‌همان اتوم هایی اند که دارای عین تعداد پروتون ها و الکترون ها اند، اما تعداد نیوترون های آنان از همدیگر متفاوت است. با علاوه نمودن نیوترون ها در یک اتوم چارچ اتوم تغییر نمی کند،‌اما کتله اتوم را تغییر می دهد. همین دلیل است که تمام وزن های اتومی یا کتله های اتومی یک عنصر در جدول دورانی گنجانیده نمی شوند. عناصری که دارای ایزوتوپ های متفاوت اند،‌ اکثراً در یک گروه شامل می باشند. نیوترون – نیوترون یک ذره بی چارج است که در هسته اتوم یافت می شود. یک نیوترون مانند یک پروتون به حیث واحد کتلوی و وزنی در تشکیل وزن مجموعی اتوم سهم دارد. جدول دورانی عناصر – جدول دورانی عناصر عبارت از همان چارت یا جدولی است که تمام عناصر شناخته شده در آن نظر به نمبر اتومی از پایین به بالا تنظیم و گنجانیده شده اند. این جدول عناصر ی را که دارای مشخصات مشابه اند، در گروپ های مشابه تنظیم نموده و به ما اجازه شناسایی عناصر را که دارای خواص و مشخصات مشابه است،‌ می دهد. پــروتون – یک پروتون عبارت از ذرهٔ چارچدار مثبت است که در هسته اتوم یافت می شود. یک پروتون به حیث یک واحد وزنی در تشکیل وزن مجموعی اتوم حصه می گیرد. منبع: http://www.biologylessons.sdsu.edu/classes/lab2/glossary.html#periodic