منابع باز و رایگان آموزشی برای افغانستان

کتاب ابرابله، رمانی نوشته ی ارلند لو است که نخستین بار در سال 1996 منتشر شد. راوی بیست و پنج ساله ی این رمان جذاب، نمی تواند معنایی در زندگی خود پیدا کند و از همین رو، از دانشگاه انصراف می دهد و به خانه ی برادرش در نیویورک می رود. او با هدف کشف معنا و هدف زندگی، شروع به نوشتن فهرست هایی می کند. مفهوم زمان و این که آیا این مفهوم واقعا اهمیتی دارد یا نه، تمام ذهن او را به خود مشغول کرده است. او به دوست هواشناسش فکس می زند، توپی را بارها و بارها به دیوار می کوبد، با پسری خردسال در همسایگی شان دوست می شود و تلاش می کند تا معنای کامل زندگی و بهترین راه سپری کردن آن را درک کند. او شخصیتی بامزه، صمیمی، مرموز و بسیار گزنده دارد، و البته، یک ابرابله است.

ابر ابله فضای یک دست و شفافی دارد و حوادث داستان ظریف و به هم پیوسته، کنار هم چیده شده است. روایت قهرمان داستان آنقدر صمیمی و باورپذیر است که مخاطب تصور می کند دارد یک سرگذشتنامه می خواند تا یک رمان. نویسنده با لحنی موجز و صمیمی به مسائل هستی شناسانه پرداخته و با نگاهی ساده به روایت مسائل پیچیده ای رفته که حرف زدن راجع به آن خود الفبای خاصی را می طلبد. جهانی که نویسنده ترسیم کرده دچار چنان سکوتی است که در تمام نقاط داستان مشهود و قابل لمس است. البته این سکوت تا انتهای داستان حاکم است یعنی تا آنجا که شخصیت داستان به امریکا سفر می کند. بعد از رفتن او به نیویورک فضای داستان رنگ و بوی دیگری گرفته و به گونه ای شلوغ و بی بند و بار به چشم می آید. خلوت بودن فضای داستان بیش از هر چیز بر تنهایی قهرمان داستان تاکید دارد.

مهمترین شاخصه «ابر ابله» تنهایی آن است. تا آنجا که به نظر می رسد در جهانی که پیش رویمان قرار دارد او تنها جنبنده آن است. اما «ابر ابله» برای فرار از تنهایی و انزوایش به اشیا پناه می برد و خود را با آنها می شناسد. روایت داستان اول شخص است و قصه اصلی روی مرز باریکی بین شرح حال و داستان حرکت می کند. «ابر ابله» ما را به یاد دو شخصیت مهم در تاریخ رمان می اندازد که هر کدام به شکلی دردناک استعاره ای از انسان قرن بیستم بودند.

اول، مورسو قهرمان رمان «بیگانه» کامو و دوم، هولدن کالفیلد قهرمان رمان «ناتور دشت» سلینجر. «ابر ابله» شکل تکامل یافته و مدرن تری از این انسان است. با این تفاوت که نه به اندازه مورسو نسبت به امور بی تفاوت و باری به هر جهت است و نه به اندازه هولدن کالفیلد عصبی و سرکش. ابر ابله انسان تنهایی است که فقط زنده است و فقط می خواهد زندگی کند. بی هیچ توقع یا انگیزه ای. از وضعیتش ناراضی هم نیست. از روزگار شکوه ای ندارد و چیز زیادی از جهانش نمی خواهد.