در  طول یک دهه گذشته اخبار و گزارش‌هایی که در مورد داستان‌های غم‌انگیز مرگ و خودکشی جوانان به نشر می‌رسند، این حوادث را  با  زورگویی (فیزیکی، کلامی یا آنلاین) ربط می‌دهند. زورگویی و خودکشی‌های برخاسته از آن سبب رنج و درد بی‌شمار خانواده‌ها و افراد گردیده و در نهایت جامعه را در مجموع تحت تاثیر قرار داده است. این امر باعث  شده است تا به صورت روزافزونی  صداهای بیشتری در مورد این که برای توقف آن «کاری باید انجام داد»، به گوش برسد. به همین دلیل مراکز کنترول و پیش‌گیری بیماری‌ها (CDC ) و دیگر شرکاء و پژوهش‌گران آن  هر چه بیشتر روی مطالعه بر رابطه بین این دو مشکل جدی بهداشت عمومی تمرکز کرده‌اند تا بتوانند با استفاده از نتایج به دست‌‌آمده، راهی برای نجات جان افراد و جلوگیری از زورگویی‌ها در آینده بیابند. شما به عنوان مدیر مکتب، معلم و کارمند مکتب در تماس روزانه با جوانان، آیا تحت تاثیر این روی‌دادها قرار گرفته‌اید و یا فشار زیادی را برای کمک به آن‌ها در آینده احساس می‌کنید؟ هدف از این نوشته، ارایه اطلاعات مشخص و عمل محور بر اساس آخرین پژوهش‌های علمی   در مورد جلوگیری و یا مواجه‌شدن با زورگویی و رفتار مرتبط با خودکشی است. این مطلب توسط بانو نرگس پروانی برای کتاب‌خانه‌ی درخت دانش برگردان شده است۰