شعر:‌ مرزا عبدالقادر بیدل
آواز: استاد واصف باختری

بیا ای جام و مینای طرب نقش کف پایت\خرام موج می مخمور طرز آمدن‌هایت

نفس در سینه، نگهت آشیان خلد توصیفت\نگه در دیده شبنم‌پرور باغ تماشایت

شکوه جلوه‌ات جز در فضای دل نمی‌گنجد\جهان پر گردد از آیینه تا خالی شود جایت

پر اسان است اگر توفیق بخشد نور بیتابی\تماشای بهشت از گوشه چشم تمنایت

توان در موج ساغر غوطه زد از نقش پیشانی\به مستی گر دهد فرمان نگاه نشه پیمایت

فروغ شمع هم مشکل تواند رنگ گرداندن\در آن محفل که منع دور ساغر باشد ایمایت

مروت صرف ایجادت کرم فیض خدادادت\ادب تعمیر بنیادت حیا اثار سیمایت

نظراندیشی وهمم به داغ غیر می سوزد\دلی ایینه سازم کز تو ریزم رنگ همتایت

هواخواه تو اکسیر سعادت در بغل دارد\نفس بودم سحر گل کردم از فیض دعاهایت

تهی از سجده‌ شوقت سر مویی نمی‌یابم\سراپا در جبین می‌غلتم از یاد سراپایت

اثر محو دعای بیدل است امید آن دارد\که بالد دین و دنیا در پناه دین و دنیایت