دَ اَمزی قِصِه دِلچسپ یگ خاتُونِ پِیر بَلدِه اوّلِین دَفعه قد یگ بُرگُج رُوی دَ رُوی مُوشه. اُو از چِهرِه ناشِناسِ بُرگُج حَیرو شُده تصمِیم مِیگِیره که اُو ره مُطابِقِ فامِیدگی خود خُو که یگ مُرغک چی رقم باید بَشه جور کُنه. کوشِش های امزُو خاتُو یگ طرزِ فِکرِ اِنسانی ره نِشو مِیدیه؛ و اُو اِی اَسته که نا آشنا باید تغییر دَده شُنه تا قابِلِ قَبُول شُنه. یگ شکلِ اَمزی قِصه دَ مثنوی جلال الدین رُومی شاعرِ مشهُورِ افغانی که کَلوتر از هفت صد سال پیش از دُنیا رفته نوِشته شُده؛ و شکلِ فِعلی اَمزی قِصه دَ وسِیلِه نوِشته کُنِندِه افغانی دَ نامِ اِدرِیس شاه بَطورِ خاص بَلدِه بچکِیچا نوِشته شُده. اِدرِیس شاه بَلدِه کَلوتر از سی سال قِصه های مردُمی ره از منبع های گُفتاری و نوِشتاری افغانستان، آسیای مرکزی و شرقِ میانه جَم آوری کده.

قِصِه خاتوُنِ پِی ر و برُگجُ (هزاره‌گی). نویسنده: ادریس شاه Idris Shah