کتاب آواره و سایه اش: و آراء و اندیشه های گوناگون ( کتابی برای ارواح آزاد) کتابی است از فریدریش نیچه ، فیلسوف قرن نوزدهم ، که در اصل در سال ۱۸۷۸ منتشر شده است. در سال ۱۸۷۶ ، نیچه از واگنر جدا شد ، و در همان سال سلامتی فزاینده او (احتمالا اثرات اولیه تومور مغزی) وی را مجبور به درخواست مرخصی از وظایف دانشگاهی خود در دانشگاه بازل کرد. در پاییز ۱۸۷۶، او در سورنتو ، در خانه یک حامی هنری ثروتمند ، مالویدا فون میسن باگ ، به دوستش پاول ری پیوست و کار در مورد این کتاب را شروع کرد. ژانر این رساله در زمان نگارش این کتاب کاملا شناخته شده بود: در سنت آلمان ، مهمترین سلف نیچه شخصیتی از روشنگری بود ، گئورگ کریستوف لیختنبرگ ، که نوشته های وی را نیچه بسیار تحسین می کرد.