دیوان غزلیات انوری بلخی
اوحدالدّین محمّدبن محمّد انوری بلخی (یا علی بن محمد انوری) از جملهٔ شاعران و دانشمندان ایران بزرگ سده ۶ قمری در دوران سلجوقیان است. انوری استاد قصیده سرای شعر پارسی و آراسته به هنرهای خوش‌نویسی و موسیقی بوده‌است. او از دانش‌های ریاضیات، فلسفه و موسیقی بهره‌ور و در اخترشناسی به زبان خود مرجع بوده‌است. وجود گواه‌ها و نشانه‌هایی در شعر انوری سخن از آگاهی او از موسیقی دارد و همین امر برخی از پژوهندگان را برانگیخته تا او را موسیقی‌دانی تحصیل کرده بدانند. آرامگاه انوری در شهر بلخ قرار دارد.
Comments
0 comment(s) so far
Please login to add comments.