چند سال پیش در جلساتی از درس ادبیات معاصر بوف کور را موضوع بحث قرار دادم. قرار بود تنی چند از دانشجویان با توجه به نوشته های هدایت شناسان درباره کتاب بحث کنند و تکه اصلی بر فهم اثر بود. اما اکثر دانشجویان متن را در دست نداشتند و برخی رونوشت های (فتوکپی) ناخوانائی از آن تهیه کرده بودند. خود به خود سؤالی که مطرح می شد این بود: در حالی که در غرب – نخست در اروپا (مخصوصا فرانسه و اکنون آمریکا به هر سال کتب و مقالات متعددی در مورد این نویسنده بزرگ نوشته می شود و روز به روز به حیثیت ادبی او افزوده می گردد و مخصوصا بوف کور سریعا درحال معروف شدن به یک اثر ممتاز جهانی است و ترجمه های متعددی از آن به زبانهای گوناگون صورت پذیرفته است، چرا ما نباید حتی متن این اثر را به حد کافی در دست داشته باشیم؟ جواب از نظر من روشن بود: زیرا ما بوف کور را به نه در زمان آن و نه حتی اکنون – نفهمیده ایم و کاش غائله به همین جا ختم میشد زیرا از آن بدتر این است که آن را غلط فهمیده ایم و در مورد آن به این تنها صادرات ادبی ما در دوران جدید – تبلیغات منفی بسیاری کرده ایم و حق ملم فخر و مباهات…